Περιγραφή 3 περιστατικών Διατροφικών Διαταραχών

A.  ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ

Ο Κωνσταντίνος, είναι 13 χρονών μαθητής της Α’ γυμνασίου. Το βάρος του ειναι 46 κιλά και σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών και την καμπύλη ανάπτυξης χρειάζεται να φτάσει στα 54. Βάση του ιστορικό του , αντιμετώπιζε κατά το παρελθόν πρόβλημα με το βάρος του. Ήταν υπέρβαρος και υπήρχαν οδηγίες, αλλά και συζητήσεις από τους γιατρούς και τους γονείς του να αδυνατίσει. Έχει μια δίδυμη αδερφή η οποία είναι άριστη μαθήτρια με φυσιολογικό βάρος.

 

B.  ΝΕΥΡΙΚΗ ΒΟΥΛΙΜΙΑ

Η Γεωργία είναι 40 ετών, με ύψος 1.64 και Βάρος 90 κιλά. Είναι σύζυγος και μητέρα δυο παιδιών. Έρχεται στη θεραπεία διότι δυσκολεύεται να αποδεχτεί τόσο την εικόνα σώματος, όσο και το να αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά των αυτοπροκαλούμενων εμετών που συντηρεί  από την ηλικία των 16 ετών μέχρι και σήμερα.

Γ.   ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΜΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΕΡΦΑΓΙΑ

Η Άννα είναι 19 χρονών, φοιτά στην Ιατρική και ζει με την οικογένεια της. Έχει παχυσαρκία τύπου 1 τα τελευταία  χρόνια, αλλά ήταν πάντοτε υπέρβαρη και δεχόταν αρνητικά σχόλια γι αυτό τόσο στο σχολείο όσο και από τους γονείς της, οι οποίοι γινόταν σκληροί και επικριτικοί προκειμένου να την πείσουν να χάσει κιλά.

Ο Κωνσταντίνος, είναι 13 χρονών μαθητής της Α’ γυμνασίου. Το βάρος του ειναι 46 κιλά και σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών και την καμπύλη ανάπτυξης χρειάζεται να φτάσει στα 54.
Βάση του ιστορικό του , αντιμετώπιζε κατά το παρελθόν πρόβλημα με το βάρος του. Ήταν υπέρβαρος και υπήρχαν οδηγίες, αλλά και συζητήσεις από τους γιατρούς και τους γονείς του να αδυνατίσει. Έχει μια δίδυμη αδερφή η οποία είναι άριστη μαθήτρια με φυσιολογικό βάρος. Οι γονείς συχνά συγκρίνουν τα 2 παιδιά και σχολιάζουν τα σώματα των άλλων ανθρώπων. Στην Ε’ δημοτικού ξεκινά να σκέφτεται με επικριτικό τρόπο για τον εαυτό του. Νιώθει θυμό και απογοήτευση για το βάρος του.
Η προσαρμογή στο γυμνάσιο ήταν δύσκολη , γεγονός που ενισχύει την επικριτική πλευρά μέσα του. Ακολουθεί νέα προσπάθεια απώλειας κιλών. Αυτή τη φορά χάνει βάρος ,ενισχύεται λόγω θαυμασμού των υπολοίπων και ξεκινάει υπεργύμναση σε τοπικό γυμναστήριο. Φτάνει το βάρος των 54 κιλών και ενώ του αρέσει ο εαυτός του , συνεχίζει την υπεργύμναση και τον περιορισμό θερμίδων. Η μητέρα του θορυβείται και απευθύνεται στην παιδίατρό του. Εκείνη κάνει λόγω για διαταραχή διατροφή και προτείνει συνεργασία με ψυχολόγο και διατροφολόγο. Ο πατέρας του δεν το θεωρεί απαραίτητο, ωστόσο λόγω πίεσης των ειδικών έρχεται.

Οι πρώτες οδηγίες κατά την θεραπεία ήταν απομάκρυνση της ζυγαριάς από το σπίτι , τήρηση ημερολογίου διατροφής και συμβουλευτική γονέων.  Βελτίωση ξεκινά να παρατηρείται , όταν ονομάζουμε αυτή την επικριτική πλευρά και ξεκινά αμφισβήτηση των μη βοηθητικών σκέψεων.

Η Γεωργία είναι 40 ετών, με ύψος 1.64 και Βάρος 90 κιλά. Είναι σύζυγος και μητέρα δυο παιδιών. Έρχεται στη θεραπεία διότι δυσκολεύεται να αποδεχτεί τόσο την εικόνα σώματος, όσο και το να αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά των αυτοπροκαλούμενων εμετών που συντηρεί  από την ηλικία των 16 ετών μέχρι και σήμερα. 

Η Γ ένιωθε πάντα ότι δεν ταιριάζει μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον. Η μητέρα της, αυστηρή και επικριτική, χώρισε με τον πατέρα της όταν η ίδια ήταν 13 ετών. Τότε ο πατέρας της αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει . Στην πορεία, η Γ αποφάσισε να μείνει με τον πάτερα της και να τον φροντίσει, ώστε να μην κάνει “κακό στον εαυτό του”. Σε εκείνη τη φάση ζωής η Γ ξεκίνησε να οργανώνει σταδιακά «το σχήμα της αυτοθυσίας» και της «συναισθηματικής στέρησης».

Στην εφηβική ηλικία γνώρισε το Μιχάλη, όπου και στην πορεία παντρεύτηκε.

Απευθύνεται πρώτη φορά σε επαγγελματία ψυχικής υγείας σε ηλικία 40 ετών. Υποφέρει από χρόνια οισοφαγίτιδα και έχει ενοχλήσεις στο στομάχι. Το κύριο αίτημα της είναι να αδυνατίσει, κάτι που έχει προσπαθήσει πολλές φορές στο παρελθόν.

 ​Σαν κύριος θεραπευτικός στόχος ορίστηκε η σταδιακή μείωση των βουλιμικών επεισοδίων και εμετών, με σκοπό την εξάλειψή τους. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας χρησιμοποιήθηκαν συνδυαστικά τεχνικές από τη γνωστική-συμπεριφορική και από τη θεραπεία σχημάτων

Η Άννα είναι 19 χρονών, φοιτά στην Ιατρική και ζει με την οικογένεια της. Έχει παχυσαρκία τύπου 1 τα τελευταία  χρόνια, αλλά ήταν πάντοτε υπέρβαρη και δεχόταν αρνητικά σχόλια γι αυτό τόσο στο σχολείο όσο και από τους γονείς της, οι οποίοι γινόταν σκληροί και επικριτικοί προκειμένου να την πείσουν να χάσει κιλά. Η επικριτικότητα αυτή είχε ως αποτέλεσμα μία εύθραυστη εικόνα εαυτού και αυτοαξίας, η οποία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το σωματικό της βάρος . Την αίσθηση ανεπάρκειας από την εξωτερική εμφάνιση προσπάθησε να υπεραναπληρώσει με την ακαδημαϊκή της επίδοση: ήταν πάντοτε στοχοπροσηλωμένη και ήθελε να είναι η καλύτερη εως και σήμερα. Αν και υπήρχε η ενθάρρυνση των γονέων, παράλληλα υπήρχαν υψηλές προσδοκίες που της δημιουργούσαν μόνιμο άγχος επίδοσης.

 

Σήμερα έχει συσσωρευμένο θυμό για τους ανθρώπους γεγονός που βγαίνει με επικριτικό ύφος, ειρωνεία ή απομάκρυνση όταν νιώθει ότι οι άνθρωποι την απογοητεύουν. Ενώ με την οικογένεια και τους φίλους θέτει πολύ «αυστηρά» όρια, στο ερωτικό κομμάτι η έλλειψη αυτοπεποίθησης την οδηγεί σε λάθος επιλογές συντρόφων που υποτιμούν την αξία της και γίνονται χειριστικοί. Αυτό λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και επιδεινώνει την αίσθηση ανεπάρκειας της. Η ανασφάλεια για τα κιλά της και μια πρόσφατη ερωτική απογοήτευση ήταν οι βασικοί παράγοντες που την οδήγησαν να αναζητήσει ψυχοθεραπευτική βοήθεια.

 

Οι θεραπευτικοί στόχοι που θέτει στην παρούσα φάση είναι:

  1. Η βελτίωση των διατροφικών της συνηθειών. Να θέσει μικρούς και ρεαλιστικούς στόχους που θα ικανοποιούν την ίδια και να πάψει να χρησιμοποιεί τα κιλά της ως τιμωρία προς τους γονείς της.
  2. Η εστίαση στον εαυτό της και την κάλυψη των δικών της επιθυμιών, χωρίς να επηρεάζεται από τις προσδοκίες των άλλων.
  3. Η μείωση του έντονου θυμού της και των αρνητικών συμπεριφορών προς τρίτους.