Η Δ. 19 ετών, έρχεται μετά από πίεση της μητέρας της να μιλήσει σε κάποιον ειδικό η οποία την βρήκε, μόνη της το δωμάτιο της να καίει τα χέρια της και ανησύχησε. Ψάχνει ανεπιτυχώς για δουλειά και πρόσφατα χώρισε. Η Δ. είναι αρνητική στο να μιλήσει και στην διάρκεια της εξέτασης (η οποία γίνεται μετά από την πίεση της μητέρας της) θυμωμένα απευθύνεται στην μητέρα της αναφερόμενη σε μια σειρά από πράγματα που της καταλογίζει ως καταπιεστική συμπεριφορά. Για το περιστατικό του αυτοτραυματισμού λέει ότι «έτσι το κάνει καμιά φορά», χωρίς να δίνει παραπάνω ερμηνείες.

Η Ο. 55 ετών, παραπέμπεται από τον Οικογενειακό της Γιατρό, αυτοπροσδιορίζεται ως ηθοποιός και δεν έχει ζητήσει άλλη φορά βοήθεια για ψυχολογικούς λόγους. Είναι διαχυτική και ευσυγκίνητη στην εξέταση, ιδιαίτερα όταν αναφέρεται στα προηγούμενα επιτεύγματά της ως ηθοποιός. Τα τελευταία 10 χρόνια έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα λόγω μακροχρόνιας ανεργίας και ζει μόνη της περιθάλπτοντας αδέσποτα. Από την αρχή της συνεδρίας λέει ότι δεν θέλει να πάρει φάρμακο. Αναφέρεται υπερλεπτομερειακά σε συμπεριφορές άλλων που την πλήγωσαν.

8. Η Δ. 35 ετών ιδιωτική υπάλληλος προσέρχεται από μόνη της με αίτημα την ψυχοθεραπεία. Έχει κάνει για περισσότερο από 10 χρόνια με 3 θεραπευτές ψυχοθεραπεία στο παρελθόν. Αναφέρει τραυματικές εμπειρίες και σχέσεις με την οικογένεια της (κυρίως τον πατέρα) και κατά περιόδους δυσκολία να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της, οπότε και επικαλείται την βοήθεια της ψυχοθεραπείας. Ιστορικό με απόπειρα αυτοκτονίας και λήψης αντικαταθλιπτικής αγωγή προ 15ετίας. Τα τελευταία 5 χρόνια είναι με καλή σχετικά διάθεση και σε μια σταθερή σχέση, η οποία τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει προβλήματα.

Ο Τ. 27 ετών, εργάζεται ως νοσηλευτής και προσέρχεται στον ψυχοθεραπευτικό χώρο με κυριο αιτημα του να βρει τον παλιο του εαυτο. Μέσα σε ένα διετές διάστημα εντοπίζει την διάθεσή του εξαιρετικά πεσμένη με αποκορύφωμα τους τελευταίους 6 μήνες. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως τα πράγματα δεν είναι καλά για τον ίδιο και τίποτα δεν είναι όπως πριν. Ζητάει από τον επαγγελματιά της ψυχικής υγείας να τον βοηθήσει να καταλάβει τι έχει πάει τόσο λαθος και πως αυτο μπορεί να αλλαξει.

Η Άννα είναι 19 χρονών, φοιτά στην Ιατρική και ζει με την οικογένεια της. Έχει παχυσαρκία τύπου 1 τα τελευταία  χρόνια, αλλά ήταν πάντοτε υπέρβαρη και δεχόταν αρνητικά σχόλια γι αυτό τόσο στο σχολείο όσο και από τους γονείς της, οι οποίοι γινόταν σκληροί και επικριτικοί προκειμένου να την πείσουν να χάσει κιλά. Η επικριτικότητα αυτή είχε ως αποτέλεσμα μία εύθραυστη εικόνα εαυτού και αυτοαξίας, η οποία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το σωματικό της βάρος . Την αίσθηση ανεπάρκειας από την εξωτερική εμφάνιση προσπάθησε να υπεραναπληρώσει με την ακαδημαϊκή της επίδοση: ήταν πάντοτε στοχοπροσηλωμένη και ήθελε να είναι η καλύτερη εως και σήμερα. Αν και υπήρχε η ενθάρρυνση των γονέων, παράλληλα υπήρχαν υψηλές προσδοκίες που της δημιουργούσαν μόνιμο άγχος επίδοσης.

Σήμερα έχει συσσωρευμένο θυμό για τους ανθρώπους γεγονός που βγαίνει με επικριτικό ύφος, ειρωνεία ή απομάκρυνση όταν νιώθει ότι οι άνθρωποι την απογοητεύουν. Ενώ με την οικογένεια και τους φίλους θέτει πολύ «αυστηρά» όρια, στο ερωτικό κομμάτι η έλλειψη αυτοπεποίθησης την οδηγεί σε λάθος επιλογές συντρόφων που υποτιμούν την αξία της και γίνονται χειριστικοί. Αυτό λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και επιδεινώνει την αίσθηση ανεπάρκειας της. Η ανασφάλεια για τα κιλά της και μια πρόσφατη ερωτική απογοήτευση ήταν οι βασικοί παράγοντες που την οδήγησαν να αναζητήσει ψυχοθεραπευτική βοήθεια.

Οι θεραπευτικοί στόχοι που θέτει στην παρούσα φάση είναι:

1. Η βελτίωση των διατροφικών της συνηθειών. Να θέσει μικρούς και ρεαλιστικούς στόχους που θα ικανοποιούν την ίδια και να πάψει να χρησιμοποιεί τα κιλά της ως τιμωρία προς τους γονείς της.
2. Η εστίαση στον εαυτό της και την κάλυψη των δικών της επιθυμιών, χωρίς να επηρεάζεται από τις προσδοκίες των άλλων.
3. Η μείωση του έντονου θυμού της και των αρνητικών συμπεριφορών προς τρίτους.

Η Γεωργία είναι 40 ετών, με ύψος 1.64 και Βάρος 90 κιλά. Είναι σύζυγος και μητέρα δυο παιδιών. Έρχεται στη θεραπεία διότι δυσκολεύεται να αποδεχτεί τόσο την εικόνα σώματος, όσο και το να αντιμετωπίσει τη συμπεριφορά των αυτοπροκαλούμενων εμετών που συντηρεί  από την ηλικία των 16 ετών μέχρι και σήμερα. 

Η Γ ένιωθε πάντα ότι δεν ταιριάζει μέσα στο οικογενειακό της περιβάλλον. Η μητέρα της, αυστηρή και επικριτική, χώρισε με τον πατέρα της όταν η ίδια ήταν 13 ετών. Τότε ο πατέρας της αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει . Στην πορεία, η Γ αποφάσισε να μείνει με τον πάτερα της και να τον φροντίσει, ώστε να μην κάνει “κακό στον εαυτό του”. Σε εκείνη τη φάση ζωής η Γ ξεκίνησε να οργανώνει σταδιακά «το σχήμα της αυτοθυσίας» και της «συναισθηματικής στέρησης».

Στην εφηβική ηλικία γνώρισε το Μιχάλη, όπου και στην πορεία παντρεύτηκε.

Απευθύνεται πρώτη φορά σε επαγγελματία ψυχικής υγείας σε ηλικία 40 ετών. Υποφέρει από χρόνια οισοφαγίτιδα και έχει ενοχλήσεις στο στομάχι. Το κύριο αίτημα της είναι να αδυνατίσει, κάτι που έχει προσπαθήσει πολλές φορές στο παρελθόν.

 ​Σαν κύριος θεραπευτικός στόχος ορίστηκε η σταδιακή μείωση των βουλιμικών επεισοδίων και εμετών, με σκοπό την εξάλειψή τους. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας χρησιμοποιήθηκαν συνδυαστικά τεχνικές από τη γνωστική-συμπεριφορική και από τη θεραπεία σχημάτων

Ο Κωνσταντίνος, είναι 13 χρονών μαθητής της Α’ γυμνασίου. Το βάρος του ειναι 46 κιλά και σύμφωνα με τις οδηγίες των γιατρών και την καμπύλη ανάπτυξης χρειάζεται να φτάσει στα 54.
Βάση του ιστορικό του , αντιμετώπιζε κατά το παρελθόν πρόβλημα με το βάρος του. Ήταν υπέρβαρος και υπήρχαν οδηγίες, αλλά και συζητήσεις από τους γιατρούς και τους γονείς του να αδυνατίσει. Έχει μια δίδυμη αδερφή η οποία είναι άριστη μαθήτρια με φυσιολογικό βάρος. Οι γονείς συχνά συγκρίνουν τα 2 παιδιά και σχολιάζουν τα σώματα των άλλων ανθρώπων. Στην Ε’ δημοτικού ξεκινά να σκέφτεται με επικριτικό τρόπο για τον εαυτό του. Νιώθει θυμό και απογοήτευση για το βάρος του.
Η προσαρμογή στο γυμνάσιο ήταν δύσκολη , γεγονός που ενισχύει την επικριτική πλευρά μέσα του. Ακολουθεί νέα προσπάθεια απώλειας κιλών. Αυτή τη φορά χάνει βάρος ,ενισχύεται λόγω θαυμασμού των υπολοίπων και ξεκινάει υπεργύμναση σε τοπικό γυμναστήριο. Φτάνει το βάρος των 54 κιλών και ενώ του αρέσει ο εαυτός του , συνεχίζει την υπεργύμναση και τον περιορισμό θερμίδων. Η μητέρα του θορυβείται και απευθύνεται στην παιδίατρό του. Εκείνη κάνει λόγω για διαταραχή διατροφή και προτείνει συνεργασία με ψυχολόγο και διατροφολόγο. Ο πατέρας του δεν το θεωρεί απαραίτητο, ωστόσο λόγω πίεσης των ειδικών έρχεται.

Οι πρώτες οδηγίες κατά την θεραπεία ήταν απομάκρυνση της ζυγαριάς από το σπίτι , τήρηση ημερολογίου διατροφής και συμβουλευτική γονέων.  Βελτίωση ξεκινά να παρατηρείται , όταν ονομάζουμε αυτή την επικριτική πλευρά και ξεκινά αμφισβήτηση των μη βοηθητικών σκέψεων.

5. Ο Θ. είναι 24 ετών φοιτητής Μαθηματικού που αισθάνεται εδώ και 2 χρόνια περίπου, εύκολη και διαρκή κόπωση, ότι δεν μπορεί να διαβάσει, κοιμάται πολύ, έχει πολύ άγχος και για ασήμαντα πράγματα και σκέφτεται «κομπλεξικά», όπως λέει, για τον εαυτό του. Δεν αναγνωρίζει κάποιο ψυχοπιεστικό παράγοντα ή κάποια αιτία για να ερμηνεύσει αυτή την κακοδιαθεσία. Έρχεται στον επαγγελματία ψυχικής υγείας για να βρει τα βαθύτερα αίτια για αυτή την κατάσταση και να τα αλλάξει. Ξεκαθαρίζει ότι δεν θέλει φάρμακο.

   Η Ν 28 ετών χώρισε από μια μακροχρόνια σχέση στην οποία ο σύντροφος της την κακοποιούσε λεκτικά και σωματικά. Έκτοτε παραπονιέται ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί και ξυπνάει συχνά από εφιάλτες και κάθε βράδυ βγαίνει και πίνει αλκοόλ σε μεγάλη ποσότητα, ενώ δυο φορές έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο ημιλιπόθυμη. Παρακολουθείτε από ψυχολόγο και κάθε φορά, όταν αναφέρεται στο γεγονός του χωρισμού κλαίει και νιώθει ότι δεν μπορεί να αναπνεύσει. Είναι αρνητική στο να γνωρίσει νέα άτομα και δείχνει να μην έχει νόημα για αυτή το μέλλον. Τον τελευταίο εξάμηνο έχει ξεκινήσει αντικαταθλιπτική αγωγή, έπειτα από εκτίμιση ψυχιάτρου χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα.

Η μητέρα βρήκε κάνναβη στην τσέπη παντελόνι του 16χρονου γιου της. Δεν είχε καταλάβει τίποτε πέραν της φυσιολογικής αυτονόμησης της εφηβείας (επιστροφή λίγο πιο αργά το βράδυ – λίγες άγνωστες παρέες) και μιας μικρής πτώσης στην σχολική επίδοση. Του το είπε και ο ίδιος θύμωσε πολύ επικαλούμενος το ότι δεν σέβονται την προσωπικότητα του και δεν ήθελε να το συζητήσει άλλο λέγοντας ότι “είναι η προσωπική του ζωή που δεν τον σέβονται” και ότι “ξέρει τι κάνει” ισχυριζόμενος ότι κάνει εδώ και 3 μήνες περιστασιακά με την παρέα και ότι δεν πρόκειται να “κολλήσει”.   -Εκτίμηση κίνδυνος από χρήση (+ βιολογικός)   -Πως πείθεται ένας έφηβος να μιλήσει αν δεν θέλει να κόψει?. (Μείωση βλάβης)  – Πώς  αντιμετωπίζεται?